کاربرد کاشی هفت رنگ از اواخر زمان تیموری تشریفات ترحیم مشهد در معماری اهل ایران اسلامی معمول شوید و در زمان قاجار نیز همچنان متداول بود. البته متأسفانه در عصر متأخر اینراه تزئین از لحاظ ایجاد کرد، رنگ و لعاب به استثنای یک سری گزینه معدود، سیر روبه پایین پیموده میباشد اکثری از کاشی های هفت رنگ در هند، بنگال، عراق و سوریه منشأ اهل ایران داراهستند.
بالاخره میدان هنرنمایی برای استادان و نقاشان به گونه ای آماده شد که توانستند از محدودیت گونه های هندسی رهایی یافته و مناظر متفاوت را روی آجر های پخته کشیده و به صورت کاشی درآورند. گروهی از کاشی ها با نقش گیاهی و اسم های گل نیلوفر آبیرنگ و الله دارای شهرت شدند. سه دسته عمدۀ آن ها به تفصیل پایین از یکدیگر تشخیص داده میشوند:
-کاشی های رنگ شدۀ پایین لعابی چینی مرتبط با سدۀ 3م/ 14 تا 263 هـ.ق ظروف چینی از روزگار تانگ و سونگ در چین. آن کاشی ها از کاشی های زمان حکومت عباسیان در عراق در سده های 6 و 6 هـ.ق و عصر های سلجوقیان و ایلخانان در کشور ایران سرمشق گرفته بود.
کاشی های تشکیل شده در ترکیه با طریق های کاشی معرق با طرح سنتی و کاشی هفت رنگ. استادکاران تبریزی در سال 423 م/219هـ.ق کاشی های مسجد “خواسته دوم” در بورسا را ساختند. همینطور در سال 499م/216هـ.ق سفالگران اهل ایران دسته مسجد پاد شاه ملک پاشا را در ترکیه ساختند. در این باره حدود پنجاه سال استادکاران تبریزی در ترکیه تالش نمودند.
-کاشی های رنگی گرانبها با کوره های ایزنیک. در حالی که ساختوساز کاشی هفت رنگ تحت عنوان رشته موفق در کاشی های نصفه اولیه سده 16م بود، در شهر ایزنیک ترکیه با استعمال از کوره های امروزی، انقالبی تکنولوژیک بوجود آمد، که به ایجاد پیاله های پر اسم و رسم به ملطیه سبب ساز شد و در ادامه آن، از سال 461 م/260 هـ.ق سفال گران ایزنیک استارت کردند ظروفی را با استعمال از خمیر سنگ سپید ( چخماق) در رنگ های سنتی براق پرنور و پایین لعاب های روشن با کیفیتی بلندتر تهیه و تنظیم نمایند.
کاشی هفت رنگ صفوی
معمار ی و کاشی هفت رنگ صفوی مدل های هنری گذشته، که در بعد از ظهر مغولی از خاور بدور (خصوصا چین) گرفته گردیده بود را متحول کرد و ذوق وسلیقه و هنر اهل ایران را مجرب قبلی در هم آمیخت و هنر کاشی هفت رنگ را به اهل ایران ترین موقعیت خویش در آورد.
عصر ای که کاشی هفت رنگ صحبت اولیه را در تزئین ابنیه می زد. از دلایل اساسی آن هم توسعه و گسترش معماری، و حالت عالی اقتصادی عصر سلطان عباس اولیه میباشد.