کمتر از ۲۰ سال پیش، در محوطه این امامزاده، چناری تشریفات ترحیم مشهد کهنسال وجود داشت که بیان کننده حدود ۸۰۰سال از عمرش می‌سپری شد. این چنار که به تصویب به جا مانده فرهنگی نیز رسیده بود، از دارای اسم و رسم‌ترین چنار‌های سابق‌سال کشور ایران بود که در اثرها جهانگردان فرنگی نیز به آن اشاره میشد. ژان دیولافوا، جهانگرد پر اسم و رسم فرانسوی، راجع‌به این چنار نوشته بود: فضا آن نسبتاًً به ۱۵ متر می رسد. هرمورد از شاخه‌های آن مانند تنه درخت سابق‌سالی بر فراز بنای مسجد و دور و بر آن راز به اسمان کشیده میباشد. متأسفانه با گردهمایی قناتِ ذیل امامزاده، این درخت چنار جراحت روئت کرد و با تایید صلاحیت به جا مانده فرهنگی در سال ۷۹ جدا شد.
معماری حرم
بنای حرم مهم مشمول ساختمان چهارگوش بلندمرتبه و مستحکمی با دیوارهای ضخیم میباشد و فضای درونی آن نسبتاًً ۵٫۶ متر مربع مساحت داراست. اوضاع و احوال طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم میباشد. سازه به شواهد در امامزاده با تقوا کتیبه‌ای به سال ۷۰۰ ق وجود داشته که ظاهراً در تعمیرات و تغییر‌و تحول مدخل سازه از فی مابین رفته‌میباشد که سازه بر آن هم زمان با پادشاهی غازان خان بوده‌میباشد.
در باطن حریم گسترده امامزاده باتقوا صندوقی چوبین وجود دارااست که احتمالاً به زمانه اواخر صفوی یا این که افشار وابستگی دارااست و بارگاه ممتاز نقره‌ای آن که اضلاع شرقی و شمال شرقی و غربی آن دارنده محیط مشبک مزین به نقره و ضلع جنوبی آن مشبک چوبی میباشد از وقفیات مرحوم آقای میرزا سعیدخان وزیر کارها خارجه اواخر قاجار میباشد. در پیشرفت نخستین نزدیک به ۱۲۰۰ ق مسجد، حسینیه و گرمابه در صحن شمالی و در زمین‌هایی که به وسیله شجاع السلطنه، پسر ششم فتح‌علی‌فرمان روا وقف امامزاده شد تشکیل شده‌میباشد.
تراس ورودی و رواق در سمت شمال بقعه واقع میباشد و بالای بقاع در رواق، لوح مستطیل خشتی کاشی‌کاری شده است که تاریخ ۱۲۱۰ هجری قمری را بر خویش داراست و اسم فتح‌علی‌سلطان بر آن حک شده است. هلاکو میرزا فرزند فتح‌علی‌سلطان قاجار در سال ۱۲۱۰ ق، بانی نوسازی و آذین‌کاری آن بوده‌میباشد. او گنبد را با کاشی پوشاند و در ورودی را از غرب به شمال که تراس موقوفه پدرش بود بازگرداند. کتیبه‌ای به‌این مضمون در بالای ورودی بقعه نصب شد که اینک مو جود وجود ندارد.
کمتر از ۲۰ سال پیش، در محوطه این امامزاده، چناری تشریفات ترحیم مشهد کهنسال وجود داشت که بیان کننده حدود ۸۰۰سال از عمرش می‌سپری شد. این چنار که به تصویب به جا مانده فرهنگی نیز رسیده بود، از دارای اسم و رسم‌ترین چنار‌های سابق‌سال کشور ایران بود که در اثرها جهانگردان فرنگی نیز به آن اشاره میشد. ژان دیولافوا، جهانگرد پر اسم و رسم فرانسوی، راجع‌به این چنار نوشته بود: فضا آن نسبتاًً به ۱۵ متر می رسد. هرمورد از شاخه‌های آن مانند تنه درخت سابق‌سالی بر فراز بنای مسجد و دور و بر آن راز به اسمان کشیده میباشد. متأسفانه با گردهمایی قناتِ ذیل امامزاده، این درخت چنار جراحت روئت کرد و با تایید صلاحیت به جا مانده فرهنگی در سال ۷۹ جدا شد.
معماری حرم
بنای حرم مهم مشمول ساختمان چهارگوش بلندمرتبه و مستحکمی با دیوارهای ضخیم میباشد و فضای درونی آن نسبتاًً ۵٫۶ متر مربع مساحت داراست. اوضاع و احوال طاق‌نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم میباشد. سازه به شواهد در امامزاده با تقوا کتیبه‌ای به سال ۷۰۰ ق وجود داشته که ظاهراً در تعمیرات و تغییر‌و تحول مدخل سازه از فی مابین رفته‌میباشد که سازه بر آن هم زمان با پادشاهی غازان خان بوده‌میباشد.
در باطن حریم گسترده امامزاده باتقوا صندوقی چوبین وجود دارااست که احتمالاً به زمانه اواخر صفوی یا این که افشار وابستگی دارااست و بارگاه ممتاز نقره‌ای آن که اضلاع شرقی و شمال شرقی و غربی آن دارنده محیط مشبک مزین به نقره و ضلع جنوبی آن مشبک چوبی میباشد از وقفیات مرحوم آقای میرزا سعیدخان وزیر کارها خارجه اواخر قاجار میباشد. در پیشرفت نخستین نزدیک به ۱۲۰۰ ق مسجد، حسینیه و گرمابه در صحن شمالی و در زمین‌هایی که به وسیله شجاع السلطنه، پسر ششم فتح‌علی‌فرمان روا وقف امامزاده شد تشکیل شده‌میباشد.
تراس ورودی و رواق در سمت شمال بقعه واقع میباشد و بالای بقاع در رواق، لوح مستطیل خشتی کاشی‌کاری شده است که تاریخ ۱۲۱۰ هجری قمری را بر خویش داراست و اسم فتح‌علی‌سلطان بر آن حک شده است. هلاکو میرزا فرزند فتح‌علی‌سلطان قاجار در سال ۱۲۱۰ ق، بانی نوسازی و آذین‌کاری آن بوده‌میباشد. او گنبد را با کاشی پوشاند و در ورودی را از غرب به شمال که تراس موقوفه پدرش بود بازگرداند. کتیبه‌ای به‌این مضمون در بالای ورودی بقعه نصب شد که اینک مو جود وجود ندارد.
دسترسی به کوه شاهزاده مسلم: