از لحاظ تاریخ معماری او‌لین مسجد، تراس خانه تشریفات ترحیم مشهد فرستاده بود. این مسجد با پلانی مستطیلی، فارغ از سقف ساخته شد. درپی به انگیزه وجود آفتاب سوزان در ایالات متحده عربی به یاری تنه درختان رطب، در بخش رو به قبله ایوان، سایبانی برای اقامه نماز تولید کردند. با بیشتر شدن تعداد نمازگزاران این فضای سایه دار را توسعه دادند. این فرمان به آسانی ایفا شد تنها یک‌سری به تنه درخنان اضافه کردند و روی آن‌ها‌را با برگ های نخل پوشاندند. نقش اصلی ابن سایبان در راحتی و آسایش نمازگزاران سبب شد این دور و بر که بعد ها با اسم شبستان شناخته خواهد شد جزء اساسی کالبد معماری مساجد شود.
مهم‌ترین خصوصیت این عنصر معماری مسجد این بود که به راحتی و در جهات متعدد قابل گسترش بود و هرگاه به بسط بیشتر مسجد نیاز بود. این شغل فقط با اضافه کردن یک سری دهانه جاری ساختن می گرفت. با توسعه اسلام به مرز و بوم های دیگر مسجد فرستاده درمدینه تحت عنوان الگو ایجاد کرد مساجد قرار گرفت. و از آن جا که کالبد اساسی آن فضای شبستان بود، الگویی به اسم شبستانی در معماری مساجد پدید آمد و بین معماران مسلمان اشاعه یافت. طرح کلی مساجد شبستانی عبارتند از: یک ایوان مستطیلی و مرکزی که با شبستان ها از چهار طرف اشراف گردیده‌است. کشیدگی ایوان به صورت معمول در راستای قبله میباشد.
هر کدام از شبستان ها سالن مسقف بزرگی میباشد، که توشه سقف آن بوسیله ردیف های گوناگون به زمین منتقل میشود. در هریک از آنان انبوهی از ردیف ها وجود دارااست، که در یک کانال منظم هندسی با مسافت های ظریف از یکدیگر قرار گرفته اند. شبستانی که رو به قبله جای دارد معمولاً عمق بیشتری نسبت به سایر دارااست و از التفات بیشتری برخوردار‌است.
مخلوط گنبدخانه و حیاط رو به در بین سرا که درین مساجد مشاهده می شود را می قدرت در ساختمان های قبل از اسلام نیز یافت. به ویژه در بعضا آتشکده ها که شماری از آن ها به دست جدید مسلمان ها به مسجد تبدیل شد. بعد از آن در سده چهارم و پنجم بعضا از مساجد شبستانی را بدین سر مشق تبدیل کردند، مانند مسجد جامع اصفهان و اردستان.
در باب نهاد اول مسجد جامع اصفهان دعوا های متعددی مطرح شـده اسـت. برخی پیشینه آن را به عصر ساسانی میرسانند و معتقدند که مسجد نخستین در محلی که پیش از آن آتشکده بوده ، بر پا شـده اسـت. مثلا این اشخاص حاج میرزاحسن خان جابر انصاری میباشد. او دراین مورد ی گوید مسجدجامع عتیق در فارس آتشکده بوده میباشد و اعراب ان را مسجد نمودند.
این مسجد پیش از اینً آتشکده یا این که محل عبادت بود. هلاکوی مغول در قرن هفتم قمری به قتل و غارت ساکنان شهر پرداخت و آن را به طور نصفه ویران درآورد. می بایست اعلام‌کرد: مسجد نخستین با هیبت شبستانی، دارنده صحن مرکزی ( در بین سرا )، شبستان های ردیف دار در چهار سـمت ایوان، دیوار خشتی محصورکننده و سردر بود.
در سده های آتی مساجد بخش اعظمی را با این سر مشق ساختند که مثال بسیار زیرکانه و خوب آن مسجد جامع اصفهان میباشد که به طرز اصفهانی ساخته شد. در سده پنجم و ششم مساجد مهمی ساخته شد که کلیه دارنده اتاق گنبددار و حیاط بودند. براین اساس بیان‌کننده تعبیروتفسیر آخری شبستان مسجد اهل ایران میباشد که از معماری مذهبی و کاخ های ساسانیان برای هدف ها و مقاصدی جدید استعمال پیروزی.
تراس شبستان مسجد به روی حیاطی با یک حیاط در راءس هر اساس که از نظم خاص و رواق های بدور ایوان خارج می زد گشوده میگردد. با اینکه تأکید در نمای داخلی اثبات بود نمای فرنگی برعکس آن ، شکلی بسیار معمولی و ساده داشت. ولی ناگفته نماند که درگاه ایوانها از این قاعده مستثنا بودنـد.
از لحاظ تاریخ معماری او‌لین مسجد، تراس خانه تشریفات ترحیم مشهد فرستاده بود. این مسجد با پلانی مستطیلی، فارغ از سقف ساخته شد. درپی به انگیزه وجود آفتاب سوزان در ایالات متحده عربی به یاری تنه درختان رطب، در بخش رو به قبله ایوان، سایبانی برای اقامه نماز تولید کردند. با بیشتر شدن تعداد نمازگزاران این فضای سایه دار را توسعه دادند. این فرمان به آسانی ایفا شد تنها یک‌سری به تنه درخنان اضافه کردند و روی آن‌ها‌را با برگ های نخل پوشاندند. نقش اصلی ابن سایبان در راحتی و آسایش نمازگزاران سبب شد این دور و بر که بعد ها با اسم شبستان شناخته خواهد شد جزء اساسی کالبد معماری مساجد شود.
مهم‌ترین خصوصیت این عنصر معماری مسجد این بود که به راحتی و در جهات متعدد قابل گسترش بود و هرگاه به بسط بیشتر مسجد نیاز بود. این شغل فقط با اضافه کردن یک سری دهانه جاری ساختن می گرفت. با توسعه اسلام به مرز و بوم های دیگر مسجد فرستاده درمدینه تحت عنوان الگو ایجاد کرد مساجد قرار گرفت. و از آن جا که کالبد اساسی آن فضای شبستان بود، الگویی به اسم شبستانی در معماری مساجد پدید آمد و بین معماران مسلمان اشاعه یافت. طرح کلی مساجد شبستانی عبارتند از: یک ایوان مستطیلی و مرکزی که با شبستان ها از چهار طرف اشراف گردیده‌است. کشیدگی ایوان به صورت معمول در راستای قبله میباشد.
هر کدام از شبستان ها سالن مسقف بزرگی میباشد، که توشه سقف آن بوسیله ردیف های گوناگون به زمین منتقل میشود. در هریک از آنان انبوهی از ردیف ها وجود دارااست، که در یک کانال منظم هندسی با مسافت های ظریف از یکدیگر قرار گرفته اند. شبستانی که رو به قبله جای دارد معمولاً عمق بیشتری نسبت به سایر دارااست و از التفات بیشتری برخوردار‌است.
مخلوط گنبدخانه و حیاط رو به در بین سرا که درین مساجد مشاهده می شود را می قدرت در ساختمان های قبل از اسلام نیز یافت. به ویژه در بعضا آتشکده ها که شماری از آن ها به دست جدید مسلمان ها به مسجد تبدیل شد. بعد از آن در سده چهارم و پنجم بعضا از مساجد شبستانی را بدین سر مشق تبدیل کردند، مانند مسجد جامع اصفهان و اردستان.
در باب نهاد اول مسجد جامع اصفهان دعوا های متعددی مطرح شـده اسـت. برخی پیشینه آن را به عصر ساسانی میرسانند و معتقدند که مسجد نخستین در محلی که پیش از آن آتشکده بوده ، بر پا شـده اسـت. مثلا این اشخاص حاج میرزاحسن خان جابر انصاری میباشد. او دراین مورد ی گوید مسجدجامع عتیق در فارس آتشکده بوده میباشد و اعراب ان را مسجد نمودند.
این مسجد پیش از اینً آتشکده یا این که محل عبادت بود. هلاکوی مغول در قرن هفتم قمری به قتل و غارت ساکنان شهر پرداخت و آن را به طور نصفه ویران درآورد. می بایست اعلام‌کرد: مسجد نخستین با هیبت شبستانی، دارنده صحن مرکزی ( در بین سرا )، شبستان های ردیف دار در چهار سـمت ایوان، دیوار خشتی محصورکننده و سردر بود.
در سده های آتی مساجد بخش اعظمی را با این سر مشق ساختند که مثال بسیار زیرکانه و خوب آن مسجد جامع اصفهان میباشد که به طرز اصفهانی ساخته شد. در سده پنجم و ششم مساجد مهمی ساخته شد که کلیه دارنده اتاق گنبددار و حیاط بودند. براین اساس بیان‌کننده تعبیروتفسیر آخری شبستان مسجد اهل ایران میباشد که از معماری مذهبی و کاخ های ساسانیان برای هدف ها و مقاصدی جدید استعمال پیروزی.
تراس شبستان مسجد به روی حیاطی با یک حیاط در راءس هر اساس که از نظم خاص و رواق های بدور ایوان خارج می زد گشوده میگردد. با اینکه تأکید در نمای داخلی اثبات بود نمای فرنگی برعکس آن ، شکلی بسیار معمولی و ساده داشت. ولی ناگفته نماند که درگاه ایوانها از این قاعده مستثنا بودنـد.
تزيینات کاخ هشت پردیس اصفهان