مجله خبری تشریفات

مسجد دامغان پلانی مستطیل صورت دارااست تشریفات ترحیم مشهد که به طور یک شبستان در جهت قبله با یک ایوان مرکزی و رواقی در نزدیکی آن میباشد.
مسجد تاریخانه شبستان هفت دهانه دارااست که دو دهانه آن در طرفین در راستای رواقها و پنج دهانه در نمای اساسی مشاهده میشود.
ستونهای مسجد تاریخانه ۳۴ عدد بوده که موقتی ۲۶ عدد آن ها مانده میباشد که ۱۸ ردیف آن در شبستان مهم واقع و سایر در حوالی ایوان قرار دارا‌هستند.
ستونها با آجرهایی به بعدها ۷ × ۳۴ × ۳۴ سانتی متر مشابه آجرهای عصر ساسانی تاسیس شده است. اطراف هر ردیف نزدیک به ۵ متر و قطر آن حدود ۱/۶ متر میباشد.
در شبستان مهم مسجد دامغان ، دهانه میانی کبیر خیس میباشد و در آن محراب و منبر قرار داشته میباشد که اکنون صرفا محل محراب آن باقی‌مانده و منبر آن نزدیک به سالهای ۱۳۵۵-۱۳۵۶ ش تخریب شد‌ه‌است.
منبر مسجد دامغان، که در باطن مسجد تشکیل‌شده، وجه اشتراک بیشتری با منبر قبطیان دارااست و افزون بر آن بیشتر از خشتهای گلی یا این که چوب در آن مستعمل میباشد.
از‌آنجا که آجر های گلی جانشین سنگ در جمهوری اسلامی ایران باستان بوده، به راحتی می قدرت خاطرنشان کرد که صورت سه گوش و پله دار آن منبر در تاریخانه دامغان، به عبارتی صورت تغییریافته منبر سنگی قبطیان میباشد.
در ضلع غربی شبستان مسجد تاریخانه یک درگاهی مشهود است که به طور ورودیهای زمان ساسانی میباشد و با دقت به اثرها و شواهد به دست آمده درین محل احتمالا ورودی به بخش شبستان زمستانی و مسقف مسجد بوده میباشد.
ایوان مسجد با رواقهایی اشراف گردیده که‌این رواقها مسقف بوده و طاق آهنگی به به عبارتی صورت طاقهای شبستان داشته اند.
قوسها و تویزه های رواقهای مسجد تاریخانه بر دیوار سمت عقب آنان عمود میباشد و این به عبارتی روشی میباشد که در اکثری از بناهای باستانی کشور ایران، مثلا در بنای حیاط کرخه که احتمالا در طی اشکانیان تشکیل شده، به شغل رفته میباشد.
ورودی اساسی مسجد دامغان از سمت ضلع شرقی بوده، فعلا به جهت وخیم شدن اتاقهای روبه روی شبستان، یک کدام از ورودیهای اتاق ها برای ورودی مسجد به کارگیری میشود.
در ضلع شرقی مسجد دامغان و همینطور در پشت شبستان پشت بندهایی ساخت و گردیده‌است که منحصر به فرد پشت شبستان کهن بوده اند.
در سال ۱۳۵۴ ش، که پشت بندهای ضلع شرقی تاسیس شده، این پشت بندها نیز بازسازی و ترمیم گردیده اند. در امسال به هنگام تعمیر و تجدید بنا مسجد کف ایوان و رواقها را آجرفرش کرده و کف تراس راپایین خیس از سطح رواقها در حیث گرفته اند.
محراب مسجد تاریخانه طاق نمایی عمیق با قوسی مازه دار و پلان و مستطیل صورت دارااست.
در محراب محل اختصاصی ایستادن میباشد که ۵۰ سانتی متر زیر خیس از کف مسجد قراردارد.
طول این محراب ۳۳۵ و پهنا دهانه آن ۱۴۲ سانتی متر میباشد.

مسجد دامغان پلانی مستطیل صورت دارااست تشریفات ترحیم مشهد که به طور یک شبستان در جهت قبله با یک ایوان مرکزی و رواقی در نزدیکی آن میباشد.
مسجد تاریخانه شبستان هفت دهانه دارااست که دو دهانه آن در طرفین در راستای رواقها و پنج دهانه در نمای اساسی مشاهده میشود.
ستونهای مسجد تاریخانه ۳۴ عدد بوده که موقتی ۲۶ عدد آن ها مانده میباشد که ۱۸ ردیف آن در شبستان مهم واقع و سایر در حوالی ایوان قرار دارا‌هستند.
ستونها با آجرهایی به بعدها ۷ × ۳۴ × ۳۴ سانتی متر مشابه آجرهای عصر ساسانی تاسیس شده است. اطراف هر ردیف نزدیک به ۵ متر و قطر آن حدود ۱/۶ متر میباشد.
در شبستان مهم مسجد دامغان ، دهانه میانی کبیر خیس میباشد و در آن محراب و منبر قرار داشته میباشد که اکنون صرفا محل محراب آن باقی‌مانده و منبر آن نزدیک به سالهای ۱۳۵۵-۱۳۵۶ ش تخریب شد‌ه‌است.
منبر مسجد دامغان، که در باطن مسجد تشکیل‌شده، وجه اشتراک بیشتری با منبر قبطیان دارااست و افزون بر آن بیشتر از خشتهای گلی یا این که چوب در آن مستعمل میباشد.
از‌آنجا که آجر های گلی جانشین سنگ در جمهوری اسلامی ایران باستان بوده، به راحتی می قدرت خاطرنشان کرد که صورت سه گوش و پله دار آن منبر در تاریخانه دامغان، به عبارتی صورت تغییریافته منبر سنگی قبطیان میباشد.
در ضلع غربی شبستان مسجد تاریخانه یک درگاهی مشهود است که به طور ورودیهای زمان ساسانی میباشد و با دقت به اثرها و شواهد به دست آمده درین محل احتمالا ورودی به بخش شبستان زمستانی و مسقف مسجد بوده میباشد.
ایوان مسجد با رواقهایی اشراف گردیده که‌این رواقها مسقف بوده و طاق آهنگی به به عبارتی صورت طاقهای شبستان داشته اند.
قوسها و تویزه های رواقهای مسجد تاریخانه بر دیوار سمت عقب آنان عمود میباشد و این به عبارتی روشی میباشد که در اکثری از بناهای باستانی کشور ایران، مثلا در بنای حیاط کرخه که احتمالا در طی اشکانیان تشکیل شده، به شغل رفته میباشد.
ورودی اساسی مسجد دامغان از سمت ضلع شرقی بوده، فعلا به جهت وخیم شدن اتاقهای روبه روی شبستان، یک کدام از ورودیهای اتاق ها برای ورودی مسجد به کارگیری میشود.
در ضلع شرقی مسجد دامغان و همینطور در پشت شبستان پشت بندهایی ساخت و گردیده‌است که منحصر به فرد پشت شبستان کهن بوده اند.
در سال ۱۳۵۴ ش، که پشت بندهای ضلع شرقی تاسیس شده، این پشت بندها نیز بازسازی و ترمیم گردیده اند. در امسال به هنگام تعمیر و تجدید بنا مسجد کف ایوان و رواقها را آجرفرش کرده و کف تراس راپایین خیس از سطح رواقها در حیث گرفته اند.
محراب مسجد تاریخانه طاق نمایی عمیق با قوسی مازه دار و پلان و مستطیل صورت دارااست.
در محراب محل اختصاصی ایستادن میباشد که ۵۰ سانتی متر زیر خیس از کف مسجد قراردارد.
طول این محراب ۳۳۵ و پهنا دهانه آن ۱۴۲ سانتی متر میباشد.