برای مثال ملازمان مسجد مقدّس سهله، حضرت آیت الله العظمی سیّد محمّدعلی حکیم و فرزندان خیانتّمشان هستند که در رأس فرزندانشان، مرجع گران قدر، آیت الله سیّد محمّدسعید حکیم هست که به طور جدّی در نوسازی و تعمیر مسجد سهله دخیل میباشد.
مرحوم آیت الله سیّد جمال الدّین گلپایگانی نیز بسیار به مسجد سهله میرفت و بسیار هم در مسجد توقّف می نمود و حتّی شب را در تشریفات ترحیم مشهد مسجد بیتوته میکرد. او در اینشیوه، درپی سلوک استادش روحانی علی محمّد نجف آبادی در آداب زیارت مسجد سهله بود.
آیت الله گلپایگانی در یکی زیارت هایش، به طور اتّفاقی با آیت الله سیّد احمد کربلائی مسجد سهله را زیارت می کند؛ آن هم درحالی که سیّد احمد درگیر خواندن زیارت مقام مهدی(عج) بود و چنان مناجاتی میکرد که منجر جذب آیت الله گلپایگانی به مرحوم سیّد احمد میگردد.
آیت الله خوئی نیز بر رفتن به مسجد سهله در شب چهارشنبة هر هفته مواظبت میکرد و در آنجا یک تا یک و نیم ساعت پندار کرده، دعا می نمود و نماز می خواند و بر اعمال این کار اهتمام بسیار داشت.
دربارة آیت الله سیّد عبدالأعلی سبزواری نیز نقل گردیده است که به زیارت مسجد سهله در شب های چهارشنبه ملتزم بود. همچنین اورده شده که او در یک کدام از سال های عمر شریفش در گیر بیماری قلبی شده بود و متولّی مطالعه پزشکی به او، دکتری به نام موسی اَسَدی بود که علّامه سیّد محمّد کلانتر اورا در آن روز ها برای مداوای آیت الله سبزواری آورده بود. دکتر می خواست که آیت الله سبزواری به علّت وضعیّت اضطراریشان به مریض خانه منتقل شوند؛ ولی مرحوم سبزواری این سفارش را رد نمود؛ چون می دانست راهکارّ بهتری برای شفای سریع تر داراست و آن دعا کردن و توسّل به امام راست گو(ع) بود.
برای مثال ملازمان مسجد مقدّس سهله، حضرت آیت الله العظمی سیّد محمّدعلی حکیم و فرزندان خیانتّمشان هستند که در رأس فرزندانشان، مرجع گران قدر، آیت الله سیّد محمّدسعید حکیم هست که به طور جدّی در نوسازی و تعمیر مسجد سهله دخیل میباشد.
مرحوم آیت الله سیّد جمال الدّین گلپایگانی نیز بسیار به مسجد سهله میرفت و بسیار هم در مسجد توقّف می نمود و حتّی شب را در تشریفات ترحیم مشهد مسجد بیتوته میکرد. او در اینشیوه، درپی سلوک استادش روحانی علی محمّد نجف آبادی در آداب زیارت مسجد سهله بود.
آیت الله گلپایگانی در یکی زیارت هایش، به طور اتّفاقی با آیت الله سیّد احمد کربلائی مسجد سهله را زیارت می کند؛ آن هم درحالی که سیّد احمد درگیر خواندن زیارت مقام مهدی(عج) بود و چنان مناجاتی میکرد که منجر جذب آیت الله گلپایگانی به مرحوم سیّد احمد میگردد.
آیت الله خوئی نیز بر رفتن به مسجد سهله در شب چهارشنبة هر هفته مواظبت میکرد و در آنجا یک تا یک و نیم ساعت پندار کرده، دعا می نمود و نماز می خواند و بر اعمال این کار اهتمام بسیار داشت.
دربارة آیت الله سیّد عبدالأعلی سبزواری نیز نقل گردیده است که به زیارت مسجد سهله در شب های چهارشنبه ملتزم بود. همچنین اورده شده که او در یک کدام از سال های عمر شریفش در گیر بیماری قلبی شده بود و متولّی مطالعه پزشکی به او، دکتری به نام موسی اَسَدی بود که علّامه سیّد محمّد کلانتر اورا در آن روز ها برای مداوای آیت الله سبزواری آورده بود. دکتر می خواست که آیت الله سبزواری به علّت وضعیّت اضطراریشان به مریض خانه منتقل شوند؛ ولی مرحوم سبزواری این سفارش را رد نمود؛ چون می دانست راهکارّ بهتری برای شفای سریع تر داراست و آن دعا کردن و توسّل به امام راست گو(ع) بود.