طریق ساسانیان برای آرایش کردن ردیف تشریفات ترحیم مشهد ها با نقوش، ناهم خوانی با تزئینات معماری اسلامی داشت. ولی به طور غیر بدون واسطه تداوم یافت، قندیل های تزیینی مثال هایی از این مفاد میباشند. محراب در معماری کشور ایران از ورود اسلام تاکنون، با مصالح و طرح های متنوعی ایجاد شده است. مثل سنگ، گچ، چوب، کاشی و خشت. در قرن ششم هجری اکثر آن ها گچی بودند، با کادری مستطیلی که دو طاق نمای قوسی تیزه دار در داخل آن‌ها قرار داشت.
در دو طرف طاق ها، دو ردیف با سرستون می گذاشتند. صورت کلی محراب هایی که با کاشی شغل گردیده اند در واقع الگوبرداری از اشکال گچی و سنگی محراب میباشد. که معمولا مسطحند، متشکل از طاق نما، ردیف و کناره های کتیبه دار با نقوش اسلیمی اند. در سده هفتم هجری فعالیت گذاشتن قطعات کاشی سنتی در تزئینات فرنگی و داخلی بناها، ترویج متعددی یافت.
تزئینات گچبری آن ها عمدتا از نقوش عربی، هندسی و کتیبه ها ساخته شده میباشد. یکی خصوصیت های بصری طرح محراب های گچ بری ایلخانی، “کتیبه های دکوری” میباشد که به صورت کلان ای به مدل ها و گونه های گوناگون اعمال گردیده‌است. کتیبه ها به عنصرها اساسی تزئینات مسجد در زمان ایلخانی، تبدیل گردیده اند.
بسطام مثال ای بدون نقص میباشد که پیاده سازی آنان به مدل کتیبه میباشد. شاید عنایت خوشنویسی در قرن هفتم و هشتم هجری، یا این که انبوهی از خوشنویسان حرفه‌ای، مانند: یاقوت مستا سامی، منجر جلوه بیشتر خوشنویسی و توسعه و گسترش کاشی نوشته مذهبی در تزئینات بناها گردد. از خط کوفی پیشتر در تزئینات معماری اسلامی در قرن چهارم مصرف شده میباشد.
طریق ساسانیان برای آرایش کردن ردیف تشریفات ترحیم مشهد ها با نقوش، ناهم خوانی با تزئینات معماری اسلامی داشت. ولی به طور غیر بدون واسطه تداوم یافت، قندیل های تزیینی مثال هایی از این مفاد میباشند. محراب در معماری کشور ایران از ورود اسلام تاکنون، با مصالح و طرح های متنوعی ایجاد شده است. مثل سنگ، گچ، چوب، کاشی و خشت. در قرن ششم هجری اکثر آن ها گچی بودند، با کادری مستطیلی که دو طاق نمای قوسی تیزه دار در داخل آن‌ها قرار داشت.
در دو طرف طاق ها، دو ردیف با سرستون می گذاشتند. صورت کلی محراب هایی که با کاشی شغل گردیده اند در واقع الگوبرداری از اشکال گچی و سنگی محراب میباشد. که معمولا مسطحند، متشکل از طاق نما، ردیف و کناره های کتیبه دار با نقوش اسلیمی اند. در سده هفتم هجری فعالیت گذاشتن قطعات کاشی سنتی در تزئینات فرنگی و داخلی بناها، ترویج متعددی یافت.
تزئینات گچبری آن ها عمدتا از نقوش عربی، هندسی و کتیبه ها ساخته شده میباشد. یکی خصوصیت های بصری طرح محراب های گچ بری ایلخانی، “کتیبه های دکوری” میباشد که به صورت کلان ای به مدل ها و گونه های گوناگون اعمال گردیده‌است. کتیبه ها به عنصرها اساسی تزئینات مسجد در زمان ایلخانی، تبدیل گردیده اند.
بسطام مثال ای بدون نقص میباشد که پیاده سازی آنان به مدل کتیبه میباشد. شاید عنایت خوشنویسی در قرن هفتم و هشتم هجری، یا این که انبوهی از خوشنویسان حرفه‌ای، مانند: یاقوت مستا سامی، منجر جلوه بیشتر خوشنویسی و توسعه و گسترش کاشی نوشته مذهبی در تزئینات بناها گردد. از خط کوفی پیشتر در تزئینات معماری اسلامی در قرن چهارم مصرف شده میباشد.
تزيینات کاخ هشت پردیس اصفهان