مجله خبری تشریفات

در گزارش هاى مرتبط با قتل عام بنى قریظه ـ قبلی از دامن زدن به افتخارات خویشان اى تشریفات ترحیم مشهد فی مابین اوس و خزرج و درخواست اوسیان از نبی معبود و سعد بن معاذ[15] براى آزادى هم پیمانان قدیمى شان، تمجید از این فامیل یهودى، فراوان به دیده مى خورد. تصویر صورت اى مظلوم، ولى با شهامت و راسخ در دین یهود براى سران بنى قریظه و خوشحالى آن ها از کشته شدن در منش غرض و تماشاى کشتار یهودیان به وسیله نبی آفریدگار، مطالبى میباشد که در لابه لاى گزارش هاى این واقعه به خوبى به چشم میخورد. آیا ممکن وجود ندارد که‌این مطالب ساخته راویان یهودى و باقیماندگان آن ها، که اسرائیلیات را هم به ارمغان گذارده اند، باشد؟ آیا آن همگی یهودى آن قدر شجاعت داشتند که در رویکرد نظریه اى که خویش بر فسادش اعتراف داشتند، آن سیرتکامل مقاومت نمایند که سایرافراد در برابرشان کشته شوند و گشوده هم حاضر نشوند با اعلام کردن واژه شهادتین، جان شیرین خویش را مراقبت نمایند؟ غالباً در اینگونه مواردى کشته شدن یک‌سری نفر نخستین، سایر را در پافشاری بر آنچه در لحاظ دارا‌هستند، سست مى نماید.

از مواردى که شک وتردید در واقعه بنى قریظه را بیش تر از پیش ارتقاء مى دهد، مثال هاى مشابهى میباشد که در تاریخ یهود براى این رخداد وجود دارااست. در منابع اسلامى و یهودى به یکسری روی داد واکنش مى کنیم که در آن تعداد زیادى از این قبیله با وضعیتى بسیار شبیه، کشته شدند. ابن حبیب بغدادى (متوفاى 245 هـ) مى نویسد: فِطیون که از یهودیان مقتدر یثرب در طول نا آگاهی به شمار مى رفت، به عموم یثرب ستم مى کرد؛ صاحب و مالک بن عجلان خزرجى پنهانى او‌را کشت و گریز کرد و یار و همدم گروهى از اوس و خزرج به نزد سلطان غسّان رفته، از غلبه یهود بر یثرب و ستم هاى آن‌ها صحبت ذکر کرد و از وى امداد خواست. شاه غسان به یثرب آمد و مجلس بزمى ایجاد کرد و بزرگان یهود و اُوس و خزرج را به آن مجلس دعوت کرد و به شیوه غافل گیرانه حدود صد نفر از آن ها را کشت. بعد به شام رجوع و اوس و خزرج بر یهود اقتدار گرفتند. (عبدالسلام هارون، نوادر المخطوطات، ج2، ص136 و 137 (کتاب أسماء المغتالین)). ابوالفرج اصفهانى در روایتى دیگر مشابه این ماجرا را آورده، از قتل صد نفر یهودى دیگر در یثرب در طول هاى بعد از آن خبر داده میباشد. (الاصفهانى، الأغانى، ج22، ص347). سو‌مین گزینه شبیه، مرتبط با تاریخ قدیم یهود میباشد که در منابع قدیمی آن ها آمده میباشد. سازه بدین نقل، در طی حمله رومیان به اورشلیم مجاورت هزار نفر یهودى که به قلعه اى تامین برده بودند محاصره شدند و براى این که تسلیم معاند نشوند مبادرت به انتحار کردند., p. 404) The Jewish War(Josephus,. گفته مى گردد که قتل عام هشتصد بدن یهودى در واقعه دیگرى نیز چهره بخشید. («ضوء نو على قصة بنی قریظة» به گزارش به عبارتی کتاب یوسیفوس). وجه مشترک این رویداها و آنچه حتى در زمان هاى متأخر و معاصر درباره کشتار یهودیان کلام گفته مى خواهد شد، خلال بالا بودن تعداد کشته شدگان؛ روایت محاصره و قتل جمعى در یک محل و چاله و شجاعت مقتولان و مانند آن میباشد که کلیه این گزارش ها را با شک و تردید روبرو مى نماید؛ گویى مظلوم نمایى یهود در کلیه زمان ها واقع گردیده و حرفه اى به هم پیوسته میباشد.

در گزارش هاى مرتبط با قتل عام بنى قریظه ـ قبلی از دامن زدن به افتخارات خویشان اى تشریفات ترحیم مشهد فی مابین اوس و خزرج و درخواست اوسیان از نبی معبود و سعد بن معاذ[15] براى آزادى هم پیمانان قدیمى شان، تمجید از این فامیل یهودى، فراوان به دیده مى خورد. تصویر صورت اى مظلوم، ولى با شهامت و راسخ در دین یهود براى سران بنى قریظه و خوشحالى آن ها از کشته شدن در منش غرض و تماشاى کشتار یهودیان به وسیله نبی آفریدگار، مطالبى میباشد که در لابه لاى گزارش هاى این واقعه به خوبى به چشم میخورد. آیا ممکن وجود ندارد که‌این مطالب ساخته راویان یهودى و باقیماندگان آن ها، که اسرائیلیات را هم به ارمغان گذارده اند، باشد؟ آیا آن همگی یهودى آن قدر شجاعت داشتند که در رویکرد نظریه اى که خویش بر فسادش اعتراف داشتند، آن سیرتکامل مقاومت نمایند که سایرافراد در برابرشان کشته شوند و گشوده هم حاضر نشوند با اعلام کردن واژه شهادتین، جان شیرین خویش را مراقبت نمایند؟ غالباً در اینگونه مواردى کشته شدن یک‌سری نفر نخستین، سایر را در پافشاری بر آنچه در لحاظ دارا‌هستند، سست مى نماید.

از مواردى که شک وتردید در واقعه بنى قریظه را بیش تر از پیش ارتقاء مى دهد، مثال هاى مشابهى میباشد که در تاریخ یهود براى این رخداد وجود دارااست. در منابع اسلامى و یهودى به یکسری روی داد واکنش مى کنیم که در آن تعداد زیادى از این قبیله با وضعیتى بسیار شبیه، کشته شدند. ابن حبیب بغدادى (متوفاى 245 هـ) مى نویسد: فِطیون که از یهودیان مقتدر یثرب در طول نا آگاهی به شمار مى رفت، به عموم یثرب ستم مى کرد؛ صاحب و مالک بن عجلان خزرجى پنهانى او‌را کشت و گریز کرد و یار و همدم گروهى از اوس و خزرج به نزد سلطان غسّان رفته، از غلبه یهود بر یثرب و ستم هاى آن‌ها صحبت ذکر کرد و از وى امداد خواست. شاه غسان به یثرب آمد و مجلس بزمى ایجاد کرد و بزرگان یهود و اُوس و خزرج را به آن مجلس دعوت کرد و به شیوه غافل گیرانه حدود صد نفر از آن ها را کشت. بعد به شام رجوع و اوس و خزرج بر یهود اقتدار گرفتند. (عبدالسلام هارون، نوادر المخطوطات، ج2، ص136 و 137 (کتاب أسماء المغتالین)). ابوالفرج اصفهانى در روایتى دیگر مشابه این ماجرا را آورده، از قتل صد نفر یهودى دیگر در یثرب در طول هاى بعد از آن خبر داده میباشد. (الاصفهانى، الأغانى، ج22، ص347). سو‌مین گزینه شبیه، مرتبط با تاریخ قدیم یهود میباشد که در منابع قدیمی آن ها آمده میباشد. سازه بدین نقل، در طی حمله رومیان به اورشلیم مجاورت هزار نفر یهودى که به قلعه اى تامین برده بودند محاصره شدند و براى این که تسلیم معاند نشوند مبادرت به انتحار کردند., p. 404) The Jewish War(Josephus,. گفته مى گردد که قتل عام هشتصد بدن یهودى در واقعه دیگرى نیز چهره بخشید. («ضوء نو على قصة بنی قریظة» به گزارش به عبارتی کتاب یوسیفوس). وجه مشترک این رویداها و آنچه حتى در زمان هاى متأخر و معاصر درباره کشتار یهودیان کلام گفته مى خواهد شد، خلال بالا بودن تعداد کشته شدگان؛ روایت محاصره و قتل جمعى در یک محل و چاله و شجاعت مقتولان و مانند آن میباشد که کلیه این گزارش ها را با شک و تردید روبرو مى نماید؛ گویى مظلوم نمایى یهود در کلیه زمان ها واقع گردیده و حرفه اى به هم پیوسته میباشد.